Późna jesień

Egzorcyzm

Mózg usztywniony nuto-myślami.

Już się nie rozpływa przy byle dotknięciu poduszki.

Oczy wreszcie przełknęły

tę powitalną porcję dziennego światła...

a tu dookoła rozrzucone po podłodze

wspomnienia wczorajszego wieczora.

Niczym opróżnione butelki.

Łatwo stąpnąć na szkło leżące tuż obok.

Warstwa Wczoraj przebija od spodu

cieniutką powłoczkę delikatnego poranka.

Domaga się szklanki wody

poprzez wrzask piekącego gardła.

Zmienia się w kołdrę i zakrywa głowę.

A ty bądź dla mnie mimo wszystko dobry.

Nie szepnij choćby słowem o tym,

o czym ja nie chcę pamiętać.

Rozmyj mi złe obrazy, zasadź na nich kwiaty.

Niech ułożą się w nową piosenkę.

Unieszkodliwimy razem nienajlepsze wczoraj.

Otulimy je potem peleryną nawiasów.

19/20.11.2010

Wiatr się tłucze po pustym wieczorze.

Znów przemilczanym, znów odganianym.

Przyozdobionym nieporadnie

nie do końca doń pasującą

dekoracją nadziei jutra.

Bez zjaw, bez myśli, bez łez, bez sensu.

Nietreściwe zdania,

puzzle obrazów,

brak ruchu,

brak przejść,

rozsypane dźwięki.               

Ciężar mglistego świtu

spada bezlitośnie na głowę.

Zasysa wszystko.

Zrównuje z powierzchnią poduszki.

20/21.11.2010

Zamiast marzeń lepiej mieć papierosy

Trudno jest wierzyć wciąż swym marzeniom

Które trwając, tak nudne się stają...

Jacek Kleyff

W tym, czego pragnę

kryje się cała przemoc,

jaką mogę obdarować świat.

Inaczej pragnąć nie potrafię.

Muszę swoją żądzę ubrać w barwy świata.

Muszę ukraść mu kształt

i przydać go tym właśnie najskrytszym.

Tak oto lepię z nich wizję.

I nie chcę pogodzić się z tym,

że gwałcona rzeczywistość

upomina się o swoje.

Odrywa z mej imaginacji kawałek po kawałku.

Wszystko się sypie, wszystko pruje.

A potem zdobywa mnie głucha rozpacz.

Moje spazmatyczne ramiona próbują dostać smużki dymu,

w jaką zamieniło się wczorajsze marzenie.

Miłość, spełnienie, nagroda, poważanie.

Siadam na mokrej trawie.

I już wiem, że wszystkie one wyrosły

na niedostatecznie obsianej glebie.

Ubogiej, jałowej.

22/23.11.2010