Grawitacja

Bycie po prostu jest takie straszne.

Drzewo za drzewem, okno za oknem,

odczucia dające się zapisać Arialem

niczym twarze z tramwaju.

Z rozmyślań przy śniadaniu

zostały jedynie nie przetrawione

ujęcia nalotu kurzu na półkach

I piosenka z radia.

Ideały młodości to firanki w oknach,

zza których wystaje zwyczajny poranek

z gazetą i pośpiechem.

Dotykam nie swoich dłoni w międzyczasie

i są ciepłe.  Przymiotnik z rzeczownikiem

bez żadnej akrobacji. Obok siebie.

Metafory wycofują się na palcach.

Została jeszcze skórka od chleba

jakby ktoś pytał.

12/13.01.2012