A gdy

A gdy już przebrnę przez wieki

udręk i wspominania,

przykrywania paru zdarzeń

tonami papierzysk,

poddawania się powolnemu

drążeniu od środka

przez robactwo melancholii,

ujrzę jak wszyscy znów tańczą,

rozlewając się po kątach sali,

do których zabierają swoje strzępki rozmów.

Wszystkie pojedyncze dni

i samotnie przechodzone ścieżki

są po to, by znów można było

wszystkich zebrać do kupy.

25.09.2012

Szkic egzystencjalny

Przestrzeń, na której się odbywam

jest pełna mojego znikania,

które ją uczasawia

nie pozbawiając właściwej postaci.

Zaczynam się od kroków,

czasem się kończę śladami.

Mieszkam tylko w tym,

co jestem w stanie pomyśleć.

24-25.09.2012

Milknięcie

Gdy wchodzisz zbyt sporym zmierzchem

w moment przyozdobiony

niknącą iskrą żartu,

gdy wieczór dopijany jest w pośpiechu

a w czarną ciszę

powtykane nogi krzeseł

ułożonych na blatach stołów.

Wiesz, jak bardzo bez sensu

jest próbować rozniecić ogień

chowający się gdzieś pod rusztami.

W pustych szklankach przygląda się

koniec na kolejne dzisiaj.

Wychodzisz więc bez słowa

wprost pod księżyc.

A tu tyle września.

13/14.09.2012

Tożsamość 2

Miasto jest ospałe.

Łatwo zrozumieć, dlaczego ma wiecznego kaca

i nie potrafi sobie emocjonalnie poradzić

z chmurami, które na nie nadciągają.

Dlatego zupełnie nie dba o swój wizerunek

lub/i osobowość.

Tak bardzo zakryło swoją głowę kołdrą,

że zapomniało o swoich własnych zabytkach i nazwie.

Więc po prostu historie same

bez najmniejszego pozwolenia

się wewnątrz niego toczą

(mając w nosie to, że nie zaczyna się zdania od „więc”).

12/13/08.2012