Wiersze bez tytułu

Za każdym razem, gdy stapiasz się z horyzontem

ja tylko o to się boję, że już jutro, już za chwilę

zniknie jeszcze więcej.

Że zniknie forma świata.

Trzeba ulepić sobie będzie to wszystko

z tych drobnych kawałeczków

rozsianych tak bardzo wszędzie,

tak bardzo nie wiadomo gdzie.

Za każdym razem jak zaczynasz iść w innym kierunku

nagle wszystkie ruchy świata

wydają mi się mieć kierunki

jak promienie jednej gwiazdy.

Za każdym razem jak wypowiesz słowa pożegnania

nastaje wieczna cisza.

A potem zamykam

i znów otwieram oczy.

26/27.10.2010

                          

Zostawcie mi jeszcze jakiś kawałek.

Nie mówcie wszystkiego, nie zamieszkujcie wszystkiego.

Dajcie nabrać cokolwiek w płuca.

Zrobić wdech i wydech.

Dajcie mi najmniejszą z najmniejszych powierzchni do urządzenia.

Przeszłam już tyle kilometrów.

Postawiłam stopy na tylu fragmentach ziemi.

Minęłam tyle rzeczy, słów.

Minęłam.

26/27.10.2010