Krach

Cisnę o ziemię najszybciej jak się da, zatruwszy wahanie.

Chcę zobaczyć rozpryskiwanie się na kawałki,

jak nic nie zostaje oprócz bólu fantomowego.

Zamiotę to, lub odgarnę butem.

I zacznę ustawiać cegły.

Jedna na drugiej.

W równiutkich rzędach.

22.03.2012