Na nic

Może i napisał kilka wartościowych tekstów

o pociągach wydostających się na liliowe pola

i deszczu zalewającym wzniosłości z notesu.

Patrzył na porannych ludzi,

porządkując ich sobie w tramwajowy poemat.

W popielniczce wykreślone słowa

z długich, długich wersów.

Noce ze słowami – sam na sam

rzucanymi w serca lub do rzeki.

Palce kładzione na powłokach sytuacji,

po to, by pod nimi wyczuć wiersze.

A teraz wije się w bólach na łóżku

i nic nie wie oprócz tego,

jak to strasznie być odrzuconym.

25.10.2012